Muzeum Ziemi Leżajskiej znajduje się w centrum miasta Leżajska w XVIII wiecznym Dworze Starościńskim. Główna ekspozycja, ukazuje historię, tradycję, kulturę, życie codzienne, czasy wojen i przemian społeczno-gospodarczych, zachodzących na Ziemi Leżajskiej na przestrzeni wieków. Ekspozycja przedstawia przeplatające się wspólne losy mieszkańców Ziemi Leżajskiej na przestrzeni wieków.

Nieodłącznie w historię Leżajszczyzny wpisane jest również  zabawkarstwo,  które swoją tradycją sięga XVIII wieku. Zabawki drewniane robione ręcznie takie jak:  pukawki, fujarki, samochody, grzechotki, motyle i ptaki klaskające skrzydłami czy dziobiące kurki i koguty są częścią głównej ekspozycji muzeum.

Z ziemią leżajską związane jest browarnictwo , które swoją bogatą tradycją sięga roku 1525.  W tym właśnie roku Zygmunt I Stary nadaje przywilej warzenia piwa oraz  zezwala na budowę pierwszego browaru przy Dworze  Starościńskim. Ekspozycja Browarnictwa znajdująca się w oficynie płn – wsch  Zespołu Dworu Starościńskiego,  przedstawia  historię piwa, proces jego produkcji, eksponaty związane z piwowarstwem oraz kufle, etykiety i nagrody które zdobył leżajski browar. Zwiedzający mają okazje obejrzeć film przedstawiający bogatą historię browaru i ziemi leżajskiej.

Działalność Muzeum urozmaicają liczne wystawy czasowe, wykłady, seminaria popularno naukowe,  oraz projekcje filmowe. Dla leżajskich dzieci, muzeum organizuje lekcje muzealne połączone z warsztatami ceramicznymi. Lekcje te maja na celu wprowadzić najmłodszym mieszkańców Leżajszczyzny w tematykę muzealną.

Historia Dworu Starościńskiego sięga pierwszej połowy XVI wieku. Wówczas to król Zygmunt I Stary dokonał ponownej lokacji miasta, a ówczesny starosta Krzysztof Szydłowiecki wzniósł okazałą rezydencję. Pierwotny Dwór  składał się z domu starosty, odrębnego domu dla służby, licznych zabudowań gospodarczych: piekarni, browaru, słodowni, stajni, piwnic. Były tu także łazienki i więzienie starościńskie. Całość otoczono wałami ziemnymi, na których postawiono parkan pokryty gontem. W obwodzie obwarowań znajdowała się drewniana, trzypiętrowa wieża, pełniąca zarówno funkcje obronne, jak i gospodarcze, była też brama i cztery furty. Starosta Szydłowiecki wyposażył budynki dworskie m.in. w piece kaflowe i szklane okna. W 1609 roku Leżajsk i Dwór złupił słynny warchoł - Stanisław Stadnicki, zwany Diabłem Łańcuckim. Najechał on miasto w czasie toczonej latami, wyniszczającej prywatnej wojny ze Starostą Leżajska - Łukaszem Opalińskim. W połowie XVII w. Dwór Starościński został zniszczony przez Kozaków i wojska Księcia Siedmiogrodu Jerzego II Rakoczego. W latach 1760-1770 Potoccy, na miejscu zniszczonej siedziby starościńskiej, zbudowali parterowy murowany Dwór, który istnieje do dziś. W 1922 r. Dwór Starościński stanowiący część ordynacji łańcuckiej został wynajęty od Potockich na potrzeby utworzonego w 1912 r. Miejskiego Gimnazjum Realnego, które od 1922 r. nosiło nazwę Gimnazjum Państwowe, a w 1926 r. otrzymało imię Bolesława Chrobrego. W latach 1932 – 1933 władze miasta sfinalizowały odkupienie Dworu i przebudowały do potrzeb szkoły. W latach II Wojny Światowej i okupacji zespół Dworu Starościńskiego pełnił funkcję koszar dla wojsk niemieckich. Po wyzwoleniu zespół Dworu Starościńskiego pełnił funkcje szkoły – mieściło się tutaj Liceum Ogólnokształcące i Szkoła Podstawowa nr 4.